قرار بود اینجا بیایم و چند خط بنویسم تا از تو دور شوم ولی انگار نمیشود. حالا میفهمم هرچه در طول عمرم نوشته بودم برای تو بوده است. بدون تو حرفی برای گفتن نیست. بدون تو چیزی نیست که بخواهم بگویم. بدون تو همان سکوت بهتر است و من چقدر به سکوت عادت دارم.
آنقدر زرقوبرق اطرافمان را فرا گرفته است که فراموش کردهایم چقدر این دنیا خالیست. چقدر پر از هیچ و پوچ است. من از این دنیا هیچچیزی نمیخواهم. من از این دنیا فقط تو را میخواستم ولی حالا که نیستی فقط منتظرم. منتظر روزی که چشمهایم بسته شوند.
درباره این سایت